14 november 2015
‘Sint maarten’
Deze week was het Sint-Maarten. Ook daar wordt hier in de kolonie aandacht aan geschonken. We kregen op het Centrum -de wijk rondom kerk en school- een briefje overhandigd met daarop: “We willen dit jaar ook weer Sint Maarten lopen met de jongste kinderen van het NTC-onderwijs. Dat gaat gebeuren op vrijdagavond, 13 november a.s.. Er komen drie groepjes van 7 kinderen bij u langs, tussen 19.30 en 21.00 uur. Alleen als u thuis bent, hoor!” benadrukte een van de juffen. “Natuurlijk zijn we thuis”, verzekerde ik haar.
Toen ik deze week een meisje vroeg of zij al een lampion had en mee ging lopen, knikte ze heftig. Henk meende voor enige verwarring te mogen zorgen en zei tegen haar: “Begrijp ik het goed? Jullie komen ons dan snoepjes brengen?”
“Natuurlijk niet, Sint Maarten is hier heel anders hoor. Jullie moeten ons iets geven!” zei ze zelfverzekerd.
Thuis zou ik gedacht hebben aan een banaan (Minion Banana?) of een mandarijn (met een petje?). Maar hier? Wat geef je hier? Veel mensen hebben wel een bananenboom of een mandarijnenboom in de tuin staan. Dan is dit niet meer een traktatie. Dan toch maar snoep?
Lopend door de supermarkt kreeg ik een beter idee: stroopwafels. Dat is echt Hollands! Ik kocht een grote rol aluminiumfolie om daar de stroopwafels een voor een in te verpakken. Het uiterlijk komt later wel, zo dacht ik. Zie het resultaat: een tafel vol konijnen (coelho’s). Het grappige was dat het aluminiumfolie zelfs nog licht gaf ook in het donker.
Afval
Het afval is hier wel heel handig geregeld. Het grote afval, zoals plastic karaffen, plastic flessen, kartonnen dozen, glas, papier, enz. heeft een speciale plek bij het huis –bij ons in de tuinhaard- en wordt op maandagmorgen vroeg opgehaald met een vrachtauto. Daarnaast heeft ieder huis aan de weg een soort van draadmand op een poot staan. Daarin legt ieder gezin het klein afval. Of het hier alleen om organisch afval gaat, is mij niet bekend.
Deze draadmand staat vrij van de grond, zodat het ongedierte niet de kans krijgt de plastikzakjes open te trekken. Of... dan zouden het al de vogels moeten zijn, maar dat heb ik nog niet zien gebeuren. Deze plastikzakken zijn doorgaans de gele tasje die bij de supermarkten royaal worden aangeboden bij het inpakken van de boodschappen.
Opvallend is dat je hier nergens deze gele tasjes ziet rondslingeren. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Kaapstad en omgeving, hoewel ik meen gehoord te hebben dat men daar nu gestopt is met het aanbieden van deze plastiktasjes in de supermarkten. (Klopt dit familie Engelbrecht?)
Bij de supermarkten en op openbare terreinen zie je de gekleurde bakken voor gescheiden afval staan. Alleen weer geen bak voor Henk! Hij wilde zijn bananenschil kwijt. De heer B., lid van onze gemeente, stelde Henk voor de keus: óf je steekt de bananenschil in je zak en neemt die mee naar huis, óf je doet hem in de glasbak die nog leeg is.” Aan Henk zelf de keus...
