boeken van Foekje-Fleur Fink

predikant - geestelijk begeleider - contextueel pastor - mediator

30 oktober 2015

Een huisdier

We genieten hier van prachtige vergezichten, mooie luchten en van glooiende mais en tarwevelden. Op het terras zijn het wonderlijk mooie vogels die ons gezelschap komen houden. Het zijn vooral de

kleine kolibries met hun snelle vleugelslag die ons vertederen. Ze zitten in de boom vaak op een dode tak. Wat hadden we graag een betere camera meegenomen. In ieder geval een camera waarmee we beter kunnen inzoomen. Maar als alles goed gaat dan komt die binnenkort vanuit Nederland hierheen. Fagja gaat eentje opsturen.

kolibries

Waar we met enige schroom naar kijken is de grote hagedis die ’s morgens, als we de achterdeur openen, uit de mint-gewassen tevoorschijn komt. En zo nu en dan steekt een moeder van ongeveer een meter lengte ons terras over samen met haar kleintje. “Bijzonder”, zeggen we dan.

Hagedis

’s Avonds klimt zo nu en dan een salamandertje bij ons badkamerraam omhoog. Dit maakt dat we ’s nachts en ook ’s morgens direct na het douchen het raam maar weer dicht trekken. Het zal je toch maar gebeuren dat ‘gezin salamander’ bezit neemt van onze badkamer. Wat moeten wij dan?

Met enige verwondering kunnen we dit alles waarnemen. Maar waar we niet van genieten – en waar ik echt van huiver – is dat we een schorpioen in de werkkast hebben.

Onze schoonzoon Hielco spreekt van ‘Braziliaanse konijnen met hertengewei’. Ja, ja Hielco, heb de gek er maar mee.

Henk en ik hebben vijf minuten tijd genomen samen tot de conclusie te komen dat het hier werkelijk om een schorpioen ging. Toen Henk zijn grote zwarte schoen op het beest wilde zetten, schoot hij terug de kast in. Daar stonden we dan met ons goede gedrag. Henk zijn eerste opmerking was: “Nu hebben we dus echt een huisdier”. Weet wel dat een beet van een schorpioen maakt dat je zo snel mogelijk in het dichtstbijzijnde ziekenhuis moet zien te komen. De pijn moet hels zijn, hebben ze ons verteld. We voelen ons nu nog meer dan voorheen geroepen steeds met schoenen aan door het huis te lopen en zeker ’s nachts niet op blote voeten naar toilet te gaan. Zie je het voor je: eerst je sloffen goed uitkloppen, kijken of er niets op de mat voor je bed ligt en dan voorzichtig je voeten in de sloffen steken. Maar... ik laat me de komende maanden echt niet vertellen dat schorpioenen ook wel eens onder dekens kruipen. Dat hoor ik wel als we weer in Burgum zijn…

Salamander